اثربخشی درمان فعال سازی رفتاری به شیوه ی گروهی بر سبک های اسنادی، افسردگی و کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان

مقدمه: سرطان پستان، شایع­ترین نوع سرطان در زنان است و این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان فعال­سازی رفتاری به شیوه­ی گروهی بر سبک­های اسنادی، کیفیت زندگی و افسردگی زنان مبتلا به سرطان پستان انجام گرفت. روش­کار: این کارآزمایی بالینی با استفاده از طرح پیش­آزمون-پس­آزمون با گروه شاهد انجام شد. از بین تمام زنان مبتلا به سرطان پستان مراجعه­کننده به بیمارستان امید مشهد در سال 1394، 30 نفر به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد قرار داده شدند. گروه آزمون طی 8 هفته تحت درمان فعال­سازی رفتاری قرار گرفتند در حالی­که گروه شاهد در لیست انتظار برای دریافت درمان قرار داشتند. پرسش­نامه­های سبک­های اسنادی پیترسون و سلیگمن (asq)، کیفیت زندگی (sf-36) و افسردگی بک- ویرایش دوم (bdi-ii) در پیش آزمون و پس آزمون مورد استفاده قرار گرفت. داده­ها با استفاده از تحلیل کواریانس چندگانه در نرم­افزار spss نسخه­ی 22 تحلیل شد. یافته­ها: نتایج نشان داد که درمان فعال­سازی رفتاری به شیوه­ی گروهی منجر به تغییر سبک­های اسنادی (001/0>p)، افزایش معنی­دار کیفیت زندگی (001/0>p) و کاهش افسردگی (001/0>p) در مقایسه با گروه شاهد می­شود. نتیجه­گیری: به نظر می­رسد فعال­سازی رفتاری به شیوه­ی گروهی منجر به بهبود سبک­های اسنادی، کیفیت زندگی و افسردگی زنان مبتلا به سرطان پستان می­شود.